چرا شیعه را رافضی گویند؟
عامه (اهل سنت) می گویند: ما اهل سنتیم و اهل جماعت، اهل سنتیم به علت آنکه از اصحاب رسول خدا پیروی کردیم و آنها را گرامی و محترم شمردیم و حکم آنها را لازم الاجرا دانستیم.اهل جماعت هستیم به علت آنکه اکثریت افراد که توده انبوه و عظیم امت را تشکیل می داد بعد از رسول خدا (ص) از عترت تبعیت ننمودند و از آراء وانتخابات اصحاب پیروی کردند و شیعه چون از سنت رسول خدا (ص) و از اصحاب و از جماعت پیروی نکردند رافضی هستند. باید توجه داشت که اهل جماعت حقیقی و اهل سنت حقیقی شیعیان هستند.
به نظر شیعه مراد رسول اکرم (ص) از پیوستن به جماعت، جماعت حق است نه باطل. دینی که بر اساس عدل و حق آمده و تمام کلیات و جزئیات خود را بر این اساس پایه گذاری می کند چگونه پیوند با جماعت باطل را حق می شمارد؟ابراهیم خلیل اگرچه یک انسان بیشتر نبود ولی از روی عظمت روحی و ایمانی، خداوند او را در قرآن مجید به لفظ امت یاد می کند. بنابراین مراد از جماعت، اهل حق هستند، اگرچه در اقلیت باشند همان طور که مرحوم صدوق فرموده است: اهل الجماعة اهل الحق و ان قلو و قد روی عن النبی انه قال: المومن الحجة، و المومن وحده جماعة، « اهل جماعت اهل حق اند اگرچه عددشان کم باشد.» از رسول خدا (ص) روایت شده است که فرمود:« مومن حجت بر خلق خداست و به تنهایی در حکم جماعت است.» بنابراین مراد از اتصال به جماعت که رسول خدا (ص) توصیه کردند جماعت حق است و شیعه فقط این دستور را رعایت کرده و عامه تخلف ورزیده اند. همچنین معنای سنت، عمل کردن به رفتار رسول خدا (ص) و پیروی کردن از کردار و رویه آن حضرت است.اهل سنت کسانی هستند که به دستور آن حضرت عمل می کنند و تخلف از آن نمی نمایند. با این تعریف، شیعه اهل سنت حقیقی است زیرا طبق اوامر آن حضرت از عترت و اهل بیت پیامبر (ص) پیروی کردند. اما عامه سنت پیامبر (ص) را ترک کردند و از تبعیت و اطاعت دستورات آن رسول مکرم (ص) تخلف ورزیدند.
اما رفض را، که به شیعه نسبت می دهند، دارای معنای صحیحی است، اگرچه آنها خلاف آن را اراده می کنند. آنها می گویند: شیعه بعد از رسول خدا (ص) از صحابه، که دست پرورده رسول خدا (ص) بودند، تبری جست و سنت رسول خدا (ص) را به دور انداخت. شیعه می گوید: ما سنت باطل و بدعت را رفض کردیم، ما از گروه باطل و دار ودسته تباه، دوری جستیم و به جمعیت حق پیوستیم. پس این رفض، شرف و عنوان افتخار ماست.
در روایات شیعی عنوان رافضی برای شیعه یکی از عنایات الهی برشمرده می شودو در کتاب محاسن آمده: ابوبصیر می گوید: به امام محمد باقر (ع) عرض کردم: فدایت شوم برای ما اسمی گذاشته اند که به واسطه آن حاکمان و والیان حکومت، خون و اموال مارا حلال می دانند، هرگونه عذاب و شکنجه را در حق ما روا می دارند. حضرت فرمود: آن اسم چیست؟ عرض کردم: رافضه، حضرت فرمود: هفتاد نفر از لشکر فرعون جدا شدند و بدعتها و سنت های فرعون را ترک کردند و به موسی پیوستند و به اندازه مطیع و منقاد اوامر موسی بوده و نسبت به هارون، برادر و وصی موسی، محبت و علاقه داشتند و در راه دین خدا کوشش می کردند که در میان قوم موسی کسی مانند آنها نبود، قوم موسی آنها را رافضه نام نهادند، خداوند تبارک و تعالی به حضرت موسی (ع) خطاب کرد: این اسم را برای آنها باقی بدار، من، این اسم را به آنها عطا کردم. ای ابوبصیر این اسمی است که خدا به شما عنایت فرموده است.
برگرفته از کتاب تلخیص موضوعی امام شناسی، علامه سید محمد حسین حسینی تهرانی
