زمزمه ی عاشقی محض رضای خدا

دفترم را که باز می کنی، متکلم وحده ها می پاشند بیرون!

باور کن تقصیر من نیست، تو باعث یکنواختی دفتر منی!

آخر، محض رضای دل من نه ،

محض خاطر دل قلم خواب آلودت

یک بار هم، تو برای من بنویس ...

دفتر دل :

و من، شرمسار از این کوتاهی ام که از دست هایم سرزده است ...

تو اما هنوز؛ خرمای نخل های بلند همه ی تابستان های منی .

منبع: محض رضا