یک دلنوشته برای تو

ترجیح میدهم گوشی موبایلم ساده باشد: بدون دوربین.بدون مدیا بلیر بدون اینترنت که وقتی اقا امد بگویم اقا ماله شما تا هروقت لازم شد........

ترجیح میدهم این روزها ضرب المثل خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو را نادیده بگیرم که وقتی اقا امد به چادر عادت کرده باشم..

ترجیح میدهم توی دانشگاه تمام حواسم را جمع کنم که جزوه را به موقع بنویسم تا مجبور نشوم سراغ بعضی از همکلاسی های فرصت طلب پسر بروم و این بشود جرقه رابطه های بعدی.....این را ترجیح میدهم تا وقتی اقا امد مصون از گناه زمانه باشم.....

ترجیح میدهم بازارهای بالای شهرنروم تا چشمم کمتر به عروسک های رنگارنگ بیفتد تا وقتی اقا امد بگویم اقا من ندیدم.......

ترجیح میدهم اوقات بیکاری ام را اینترنت نروم تبلیغ های اب و تاب دار شاید وسوسه ام کند این را هم ترجیح میدهم تا وقتی اقا امد بگویم اقا من کاربر چت روم نبودم..........

 اما ترجیح میدهم جزء برنامه ام باشد: سه شنبه ها ال یاسین برایت بخوانم جمعه هاصبح ندبه. أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ؟ نذر امدنت اقا جان........

این روزها باب شده لباس مارک دار نشانه شخصیت انسان هاست.برعکس کسی توی دانشگاه دنبال درس خواندن نیست.توی دانشگاه ما دعوا بود که چرا بسرها ودختر ها را قاطی نمیکنید سر کلاس ها.......

اینجا رنجر شهربازی بهانه خوبی است برای موهای بریشان....

اما هنوز هستند کسانی که که با دیدن وضع خراب عروسی فامیلشان  تاصبح اشک میریزند برای جای خالی تو.....

خسته از این دنیای بی توام.اینجا که شلوارهای تنگ مد شده مانتوهای کوتاه ویقه باز روسزی های نازک موهای رنگ شده.... یادشان رفته که برای اخرین مد جهان تلاش نکنند که کفن است.

ازاینها میترسم گاهی کابوسشان را میبینم مگر چه دارد این مغازه های بالای شهر که تو را به ان فروخته اند؟

دلم یک صورت زیبا وبدون الایش و ارام میخواهد دلم صورتی نورانی میخواهد...........مثل تو.