با توجه به حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة» مردم چگونه مى توانند امامى که غایب است را بشناسند در حالى که با دلیل فطرى، حضور امام در جامعه لازم و واجب است؟
جواب اجمالى:
غیبت امام(علیه السلام) دلیل و عذر بر عدم شناخت آن حضرت نمى تواند باشد زیرا:
اولا: منظور از معرفت، شناخت ظاهرى امام نیست بلکه مقصود، شناخت جایگاه امامت وى و اعتقاد به امامت او مى باشد.
ثانیاً: عمده راههاى چنین معرفت و شناختى دو راه است; نص و معجزه.لى:
براى یافتن پاسخ این شبهه ابتدا باید معناى مفاهیم و واژه هاى موجود در
روایت فوق روشن گردد، یکى از کلمات مطرح شده در این روایت کلمه «میتة
جاهلیة» (به مرگ جاهلیت مردن) است، از روایات، بدست مى آید که منظور از
«مردن جاهلیت» در کفر و ضلالت مردن است، از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد
که منظور از مرگ جاهلیت چیست؟ حضرت فرمود: «جاهلیت کفر و و نفاق و
گمراهى». مرحوم کلینى در توضیح، چنین فرموده است: «اگرنشناختن امام از آن
جهت باشد که او را منکر شودو در مقام مخالفت و ستیزه با او بر آید از لحاظ
کفر با مردم جاهلیت شریک است، و اگر نشناختن امام از جهت دو رویى و نفاق با
امام باشد از همان نظر با مردم جاهلیت شریک است، همچنین است ضلالت و
گمراهى، که از کفر و نفاق پایین تر است.»([1])
۴ نظر
۱۰ آبان ۹۲ ، ۲۰:۵۰
