چرا خداوند بنده اش را دعوت میکند به اینکه گریه کند زاری کند. خیلی هم توصیه میشود که با اشک بیایید
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند نیاز نیمه شبی دفع صد بلا بکند.
خود قران هم میفرماید:
فَلْیَضْحَکُواْ قَلِیلاً وَلْیَبْکُواْ کَثِیرًا جَزَاء بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ
پس باید آنان اندکی بخندند [آن هم فقط در دنیا ]و باید [در آخرت ]بسیار گریه کنند، که سزایی است در برابر آنچه مرتکب می شدند
(سوره توبه آیه 82)
تا نگرید ابر کی خندد چمن تا نگرید طفل کی جوشد لبن
انسان موجودی است که هم میخندد وهم گریه میکند. نمی دانم که موجودات دیگر گریه و خنده دارند یا نه جمادات که حتما ندارند نباتات هم ندارندالبته گاهی اوقات گل خندان می گوییم اما این یک حرف شاعرانه است.یکی کتابی را فیلسوف فرانسوی در مورد ماهیت خنده نوشته وخیلی تلاش کرده ماهیت خنده را بنویسد اما فکر نمیکنم خیلی موفق بوده.یا بعضی از علمای سابق میگویند خنده وقتی بر انسان عارض میشود که انسان تعجب میکند یعنی عارضه تعجب را خنده میدانند ولی من این حرف را قبول ندارم چه بسا وقتی ادم تعجب ویکند اما نمی خندد و چه بسا که تعجب ندارد اما میخندد.........و من این ایه را میخوانم و تعجب میکنم:
۳ نظر
۲۰ بهمن ۹۲ ، ۱۱:۲۵