ائمه ارکان زمین هستند

سعید اعرج گوید: من و سلیمان بن خالد خدمت امام صادق رسیدم، حضرت آغاز سخن نمود و فرمود: اى سلیمان هر امرى که از امیرالمؤمنین علیه السلام رسیده باید اخذ شود و از هر چه نهى فرموده باید ترک شود، براى او همان فضیلت است که براى رسول خدا(ص) است و رسول خدا(ص) را بر تمام مخلوق خدا فضیلت است، کسى که نسبت به چیزى از احکام او عیب گیرد مانند کسى است که بر رسول خدا(ص) عیب گرفته است و هر که او را در امرى کوچک یا بزرگ رد کند در مرز شرک بخداست. امیرالمؤمنین (ص) دریست که از غیر آن به خدا نتوان رسید و راه بسوى خداست که هر که جز پوید هلاک شود و همچنین است مقام ائمه علیه السلام یکى پس از دیگرى، خدا ایشان را ارکان زمین قرار داد

رئیس شیطان....

از سلمان فارسی (قدس سره) نقل شده است: روزی امیرالمومنین به من فرمود :

 ای سلمان ! آیا دوست داری رئیس شیطان رو ببینی؟ عرض کردم : بلی یا امیر المومنین ...

آن حضرت لب های خود را حرکت داد ناگهان دیدم ملائکه با غلاظ و شداد

، فردی را می اورند در حالی که زنجیر هایی از آهن در گردنش بود و آتش از بینی اون بیرون می آمد

و سرش به سوی آسمان بلند و دود او . را احاطه کرده بود با این حال ملائکه او را از عقب می زدند و زبانش در اثر تشنگی

 از پشت سرش بیرون آمده بود و قتی نزدیک ما آمدند به من فرمود : ای سلمان! آیا او را میشناسی؟

 نظر کردم دیدم عمرو بن خطاب است فریاد می زد و می گفت یا امیر المومنین  به فریادم برس

، معذب و تشنه ام . فرمود ای ملائکه ! عذاب او را زیاد کنید سلمان گفت دیدم زنجیر ها اضافه شد

 و ملائکه او را  خواری و ذلت گرفتند و مشغول عذاب او شدند سپس امیرالمومنین علی اب ابی طالب علیه السلام فرمود:

 این شخص عمر بن خطاب است  از وقتی که از دنیا رفته روزی نشده که بر عذاب او افزوده نشود

و هر روز او را به من عرضه می دارندبه انها می گویم : عذاب او را زیاد کنید و انها هم عذابش را تا روز قیامت زیاد می کنند

منبع:

لثالی الاخبار جلد 5 صفحه 49

نقل از اسرار آل محمد ...(ص)

فضیلت لعن کردن دشمنان اهل بیت (ع)

کسی که از یاری ما اهل بیت عاجز باشد و دشمنان ما را در خلوت لعنت کند

 خداوند صدا او را به نمام فرشتگان برساند. پس هرگاه یکی از دشمنان ما را لعنت کند

فرشتگان انرا بالا برند و هرگاه صدا او به فرشتگان رسد برای او طلب آمرزش کنند و برای او درود فرستند

 در این هنگام از طرف پرودگار ندایی رسد که

 ای فرشتگان من دعای شما درباره بنده ام را اجابت کردم

 و صدای شما را شنیدم و بر روح او وارواح بندگان صالح دیگر درود فرستادم و او را برگزیدگان نیکو قرار دادم 

منبع

بحار الانوار جلد 50 صفحه 304

تفسیر امام حسن عسگری (ع) صفحه 47 

ارشاد القلوب جلد 2 صفحه 328 

مدینه المعاجز جلد 7 صفحه 594

حجت خدا تویی....

- پدر او را دیده بودی؟

- آری

- کاش ما هم می دیدیم.چگونه بود؟

- بسیار  زیبا همچون ماه!

- چطور شد که موفق به دیدنش شدی؟

- این ماجرا مربوط به سال ها قبل است.

ابوسهیل، نفس عمیقی کشید و گفت:

چندسال پیش، هنگامی که امام در بستر بیماری بود، برای آخرین بار به دیدنش رفتم.لحظات آخر زندگی اش بود. دلم می خواست وقت  را غنیمت شمرده، حدیثی از او یاد بگیرم.دوست داشتم خدمتی از دستم بر می آمد و با جان و دل آن را انجام می دادم.ولی افسوس .... .به «عقید» حسادت می کردم؛ آخر او خدمتکار امام بود و افتخار بزرگی نصیبش شده بود.

به امام حسن عسکری –علیه السلام- خیره شدم.در این افکار بودم که امام به هوش آمد و عقید را خواست.عقید که به حضورش شتافت، به او گفت مقداری کُندُر را در آب بجوشانند و برایش بیاورند.

عقید به اتاقی رفت و دستور امام را به نرجس رساند.طولی نکشید که جوشانده آماده شد.امام تا خواست جوشانده را بنوشد،دوباره ضعف بر او چیره شد.دست هایش می لرزید و صدای برخورد کاسۀ گلین به دندان هایش شنیده می شد.کاسه را پایین آورد.خواستم کمکش کنم؛اما نپذیرفت. به عقید گفت به اتاق برو.کودکی را می بینی که در حال سجده است، او را پیش من بیاور. عقید رفت و زود برگشت.از او پرسیدم:چه شد؟ چرا برگشتی؟ گفت: دیدم کودکی سر بر سجده گذاشته و دست به سوی آسمان بلند کرده.به مادرش گفتم که امام او را می خواهد. چند لحظۀ بعد، مادر با کودکش آمد و با هم، کنار بالین امام حاضر شدند.

احادیث

از سال چهلم بعد از شهادت امیر المومنان علی علیه السلام وبه قدرت رسیدن معاویه تاسال یکصد وسی و دو هجری که دولت بنی امیه منقرض شد دین اسلام عملاًبه دست بنی امیه بود.دربسیاری از تفاسیر وشجره اهل سنت آمده است که مقصود از

(شجره، ماعونه)درقرآن بنی امیه اند.درآیه ی دیگر از بنی امیه به «شجره ی خبثیه»کرده است بنی امیه در طول حکومتشان پیروان خاندان نبوت رادرشدت وسختی وخفقان قرار داده بود .ناسزایی به امیرمؤمنان علیه السلام در سرلوحه ی برنامه ی بنی امیه بود .فاجعه ی خونین کربلا وشهادت اما حسین علیه السلام سرور وسالار شهیدان اوج جنایات این طایفه محسوب میشود.

درقبل و بعد این جنایات کثیفشان  معفی از شیعیان بزرگ وعلویین رابه جرم دوستی با اهل البیت علیه السلام می کشتند یا وارد سیاهچال های مخوف با بدترین شرایط زندانی می کردند ولیدبن عبدالملک، پس از رسیدن به حکومت ،در اولین سخنرانی های خود می گوید «هرکس ما گرد نکشی اورا می کشیم وهرکس سکوت کند در سکوت اورا خواهد کشت»،خلفای ایوبی یک سلسله بدعت ها وانحراف های رادر حکومت وکشور داریبوجود آورده بودند که مجموع آن ها دست به دست هم می دادند وخشم ونفرت را برانگیخت وموجب قیام مسلمانان وموجب اعتراض آنان گردید.

1-  نظام حکومت از زمان معاویه به بعد مورثی شده بود .یکی از مؤثر ترین ومهمترین عوامل ضعف ویقوط بنی امیه بود.بنی امیه حکومت رافقط مال خود می دانستند وکسی که انتخاب به سلسله ی امومی داشت باید حاکم میشد که این خد باقرآن وسنت پیامبر مخالف است.

2-  درحکومت های اسلامی درآمد دولت باید خارج کارهای عمومی شود وغنیمت های جنگی برای مجاهدان بود که در این دولت خرج خوش گذرانی حاکمان میشد.

بررسی سب و برائت از دشمنان اهل بیت به طریق دلایل مختلف

الف: دلایل عقلی :

نفرت داشتن از کسی که به انسان ظلم وستم فراوان کرده است قاعده ی بشری و کاملا فطری است و نیاز به آوردن دلیل و برهان ندارد مثلا اگر شخصی به پدر یا مادر کسی  را به قتل رسانده باشد و یا مالی را به ناحق از کسی ربوده باشید یاکسی را از حق مسلم خود محروم ساخته باشد حتی اگر نتواند علنی به مخالفت با وی بپردارید ، بی شک در درون او را سزاوار بدترین نا سزاها می داند پس دشنام دادن به عمرو ابوبکر لعنت الله علیه که سر منشا تمای ظلم ها وستم ها از ازل تا ابد هستند امری کاملا طبیعی و بدیهی است.

سب و دشنام دادن نشانه ی اوج انزجار و بیزاری و برائت است.

خداوند در قران می فرماید: << لایحب الله الجهر بالسو؛ من القول الا من ظلم>>

سوره نساء آیه 148

<< خداوند بانگ برداشتن به  بد زبانی را دوست ندارد مگر کسی که بر او ستم رفته است>>

 از این آیه برداشت می شود که سب وستم همیشه مذموم نیست و در مواردی جایز و حتی در مواردی لازم شمرده شده است که موارد آن را با رجوع به کتب معتبر از جمله مکاسب شیخ انصاری و یا مصباح الفقاهه ایت الله خویی می توان بر شمرد

برخی از موارد حواز سب:

1-سب کسانی کخ برای دین خدا و خدای بزرگ احترامی قائل نیستند.

2-سب کسانی که در دین بدعت می گذارند

3-درباره افرادی که سب و دشنام انان در واقع بیان واقعیت و خصائص وجودی انان است مثلا ستمگری که با بی رحمی مرتکب قتل شده را قاتل بگوییم . یا به شخص خیانت کار خائن گفته می شود یا شخصی که از راه نا مشروع به دنیا امده یابن الزانیه بگوییم و .....

برای انسان جویای حقیقت همین سه مورد کفایت می کند که دشنام بر عمر و ابابکرلعنت الله علیهما را زمزمه ی شب و روز خود قرار دهد

مناظره زیبای شخصی شیعه با امام جماعت عمریه " ابوحنیفه"

** لطفا تا اخر بخوانید ارزش یک دقیقه وقت گذاشتن رو داره**

نقل شده که دو نفر از شیعیان در گذرگاهی از بغداد به مجلس بزرگی رسیدند. پرسیدند این مجلس متعلّق به کیست؟ گفتند مجلس درس امام اعظم ابوحنیفه است .

راوی حکایت می گوید رفیق من که اسمش فضل بن حسن بود و مردی متعصّب در مذهب شیعه و در عین حال آدمی بحّاث و با اطلاع از مبانی مذهب بود ، گفت من می روم و با این مرد مباحثه می کنم و تا او را ملزم و مجاب نکنم از این مکان نمی روم.

گفتم این عالم بزرگی است و از عهدۀ بحث با او بر نمی آیی .گفت من معتقد به مذهب حقم و حق مغلوب نمی شود .وارد مجلس شدیم و نشستیم و در یک فرصت مناسب،فضل از جا برخاست و گفت:ایها العالم من برادری دارم که رافضی است ( یعنی شیعه است) و من هر چه میخواهم به او بفهمانم که ابوبکر بعد از پیامبر اکرم ، افضل امّت و خلیفۀ به حق بوده قبول نمی کند و می گوید علی بن ابیطالب ، افضل و خلیفۀ به حق است . شما یک دلیل قاطعی به من یاد بدهید که به او بفهمانم و او را به راه راست بیاورم .

ابوحنیفه گفت به برادرت بگو بهترین و روشن ترین دلیل این است که پیامبر اکرم همواره در میدان های جنگ ، آن دو بزرگوار ! ( ابوبکر و عمر) را کنار خود مینشاند و علی را مقابل نیزه و شمشیر دشمن می فرستاد و این نشان می دهد که آن دو نفر ، محبوب پیامبر بوده اند و چون آن حضرت می خواسته که آن ها بعد از خودش جانشین باشند آنها را حفظ می کرد و چون علی را دوست نمی داشت طردش می کرد و به میدان می فرستاد تا کشته شود و این بهترین دلیل بر افضلیت ابوبکر و عمر است !

فرمایشات امیر المومنین علی (ع) بر سنگ قبر خانم مستشرق آلمانی

فرمایش امیرالمؤمنین (ع) بر سنگ قبر خانم مستشرق آلمانی

آقای من و شما فرمودند: الناسُ نیامٌ إذا ماتُوا انتبهوُا

متن زیر مرا بیاد این جمله معروف علامه حسن زاده املی ره انداخت که میفرمایند: 

یک صبح به اخلاص بیا بر در ما

گر کام تو بر نیامد آنگه گله کن

اگر خلوص در انسان باشد و به حقیقت بخواهد که به حقیقت برسد نیازی نیست که حتما شیعه زاده باشد

گرچه اگر باشد راه هموارتر است

آنه ماری شیمل یکی از معدود مستشرقانی بود که بسیاری از وجوه تاریخ اسلام را با انصاف نگریسته است به گونه ای که برخی او را عاشق جهان تلقی می کنند. عاشقی که هزینه عشق خود به جهان اسلام را نیز پرداخته است.

شیمل در هفتم آوریل ۱۹۲۲ در ارفورت آلمان در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. خواندن یک داستان عربی در کودکی جرقه ای شد که زندگی آینده او را رقم زد. در سن پانزده سالگی عاشقانه زبان عربی را آموخت در سال ۱۹۴۶در دانشگاه ماربورگ به درجه استادی رسید، اما به خاطر اینکه دختری جوان بود نه در ماربورگ بلکه در دانشگاه آنکارا و به زبان ترکی مشغول تدریس شد. او علاوه بر ترکی، عربی، فارسی، اردو و بیشتر زبان های هند و اروپایی را آموخت. در سال ۱۹۵۱ بار دیگر در تاریخ ادیان دکتری گرفت و در سال ۱۹۶۱ به عنوان استاد دانشگاه بن منصوب شد. وی در هاروارد، کمبریج و دانشگاه های ترکیه، ایران، پاکستان و افغانستان نیز تدریس داشته است. بی نظیر بوتو نخست وزیر مقتول پاکستان یکی از شاگردان وی به شمار می رود.

رحلت پیامبر اکرم(ص) ؛شهادت امام حسن (ع) و امام رضا (ع)

خورشید به سوگ مصطفی میگرید، مهتاب به حال مجتبى میگرید، 

در مشهد دل چه کربلایى برپاست، قومى به شهادت رضا میگرید. التماس دعا

امام رضا (ع):

هرکس در مجلسی نشیند که امر ما در آن زنده می شود، در روزی که قلب ها می میرند، قلبش نخواهد مرد

مجلس عزای آقا امام رضا رفتی ما رو هم از دعای خیر بی نصیب نگذار

رحلت پیامبر اکرم(ص) و امام حسن مجتبی(ع) و آفتاب هشتم امامت حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) تسلیت باد

زندگی نامه مختصر امام رضا (ع)

ویژگیهاى زندگى امام رضـا (ع )

بـعـد از امـام مـوسى بن جعفر (علیه السلام ) مقام امامت به پسرش  حضرت ابوالحسن على بـن

مـوسـى الرّضـــا (عـلیـه السـلام ) رسـیـد، چـرا کـه او در فـضـایل سرآمد همه برادران و افراد

خانواده اش بود و در علم و پرهیزکارى بر دیگران برترى داشت و همه شیعه و سنّى بر برترى او

اتفاق نظر دارند و همگان آن حضرت را به تفوّق بر دیگران در جهت علم و فضایل معنوى مى

شناسند.

بـه علاوه پدر بزرگوارش امام کاظم (علیه السلام ) بر امامت او بعد از خودش تصریح فرموده و

اشاراتى نموده که درباره هیچیک از برادران و افراد خانواده او، چنین تصریح و اشاراتى ننموده است

حـضـرت رضـا (عـلیـه السلام ) به سال 148 هجرى (یازدهم ذیقعده یا ...) در مدینه چشم بـه ایـن

جـهـان گـشـود، و در طـوس خـراسـان در مـاه صـفـر سال 203 هجرى در سنّ 55 سالگى از دنیا

رفت .مـادر آن حـضـرت ((اُمّ الْبَنین )) نام داشت که اُمّ ولد بود. مدّت امامت او و مدّت سرپرستى او از

اُمّت ، بعد از پدرش ، بیست سال بود.

چند نمونه از دلایل امامت حضرت رضا (ع )

1 ـ تـصـریح و اشارات امام کاظم (علیه السلام ) بر امامت حضرت رضا (علیه السلام )؛ ایـن مـطـلب

را جمع کثیرى نقل کرده اند از جمله از اصحاب نزدیک و مورد اطمینان و صاحبان عـلم و تـقـوا و

فـقـهـاى شـیـعـیـان (امـام کـاظـم (عـلیـه السـلام ) ) کـه بـه نقل آن پرداخته اند، عبارتند از:

داوود بـن کـثـیـر رِقـّى ، محمّد بن اسحاق بن عمّار، علىّ بن یقطین ، نعیم قابوسى و افراد دیگر

که ذکر آنان به طول مى انجامد.