امام زینالعابدین(ع) فرمود: من قنع بما قسم الله له فهو من اغنی الناس. هر کس به دادههای خدا قانع و راضی باشد از غنیترین و بینیازترین مردم است. (تحفالعقول ص 285)
قناعت در معنا مترادف با اقتصاد و میانهروی در مصرف مال برای خود و خانواده است و این حالتی است میان اسراف از یک طرف و سختگیری از سوی دیگر. البته قناعت غیر از سخاوت است. زیرا سخاوت در مورد بخشیدن مال و مصرف آن برای دیگران است و قناعت، بخشیدن و مصرف مال برای خود و خانواده است. سخاوت حالتی است متوسط میان اسراف و بخل. (درسهایی از اخلاق ص 153)
ای پاسخ بی چون وچرای همه ما
اکنون تویی ومسئله های همه ما
کو انکه در این خاک سفر کرده ندارد
سخت است فراق تو برای همه ما
شب جمعه ای بود ؛ بعد از جلسه راهی حرم شدم ؛ عجب حال و هوایی ؛ چقدر شلوغ بود ؛ بعضی از مردم داخل حرم امام مهربانی ها می شدند و بعضی ها هم با چشم گریان از حرم خارج می شدند .
وقتی چشمت به گنبد طلایی امام رئوف می افتاد اصلا تمام مشکلات رو فراموش میکردی و دوست داشتی کبوتر حرم می بودی و همیشه بر دور گنبد پرواز میکردی . . .
جهت روشن شدن مسأله لازم است به نقل بخشی از تاریخ حضرت أمیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ و وقایع شب نوزدهم ماه مبارک رمضان بپردازیم:
مرحوم مجلسی به نقل بعضی از مورّخان نوشته است:
ماه مبارک رمضان در حقیقت یکی از نعمات بزرگ پروردگار بوده که به منظور شستشوی وجود مان از گناهان به ما اعطاء گردیده است، لذا به هر خواهر و برادر با درک ماست تا از این لحظات گرانبها و از این شانس طلایی به منظور محو نمودن اشتباهات، خطاها و گناهانی که از ما سر زده است استفاده نماید