نزول "هل اتی"

نزول "هل اتی"

امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) در ایام کودکی بیمار شدند و پیامبر اکرم(ص) به همراه برخی از صحابه از آنان عیادت نمودند و آن گاه پیامبر(ص) به پدرشان حضرت علی(ع) فرمود:اگر برای بهبودی آنان نذری نمایی،امید است خداوند سبحان زودتر شفا عنایت کند.
حضرت علی(ع) گفت:ای رسول خدا(ص) !برای شفای آن دو نذر می کنم که سه روز روزه شکر به جای آورم.حضرت فاطمه زهرا(س)و خدمت کارش فضه نیز به مانند حضرت علی(ع) نذر کردند .
حضرت علی(ع) گفت:ای رسول خدا(ص) !برای شفای آن دو نذر می کنم که سه روز روزه شکر به جای آورم.حضرت فاطمه زهرا(س)و خدمت کارش فضه نیز به مانند حضرت علی(ع) نذر کردند
چند روزی نگذشت که دو ریحانه رسول خدا(ص) شفا یافتندو حضرت علی(ع) و همسرش فاطمه زهرا(س)قصد کردند که به نذ رشان وفا کرده و سه روز روزه شکر بگیرند .
در آن زمان وضع مادی اکثر مسلمانان، به ویژه خانواده حضرت علی(ع) بسیار پایین بود و به سختی می گذشت.
بدین لحاظ آن حضرت ناچار گردید،از شمعون بن حاریای یهودی، مقداری جو قرض کند و آن را پس از آسیاب کردن،برای پخت نان استفاده کند و یا به روایتی دیگر،برای شمعون یهودی مقداری پشم ریسید و اجرت آن را،سه من جو در یافت کرد.
فاطمه زهرا(س)،آن جو را آسیاب کرد و به سه بخش تقسیم نمود و هر بخشی را برای افطاری  یک روز جدا کرد و سپس آن ها را در سه روز متوالی نان پخت.
آنان از روز بیست و پنجم ذی حجّه شروع کردند به روزه گرفتن و ادا نمودن نذر خویش. حضرت علی(ع) در روز اول، نماز مغرب را با پیامبر (ص) به جا آورد و سپس برای صرف افطار به خانه رفت. ولی همین که در سر سفره نشست، مستمند و بیچاره ای از راه رسید و از آنان غذا طلبید.حضرت علی (ع) فرمود که سهمیه وی را به آن فقیر دهند. فاطمه زهرا(س)،فضه و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نیز به پیروی از  آن حضرت سهمیه اندک خودرا به فقیر داده و خودشان با آب افطار نمودند و روز بعد را با همین وضع روزه گرفتند. فاطمه زهرا(س)در روز دوم،بخش دیگر آرد را نان پخت و منتظر افطار ماند که او و همسرش و فرزندانش با آن نان افطار کنند. ولی دراین شب نیز یتیمی از راه رسید و در خواست غذا نمود. جملگی سهمیه خود را به یتیم داده و خود با آب افطارکردند و روز سوم را با همان وضع روزه گرفتند.   
به روایتی دیگر،برای شمعون یهودی مقداری پشم ریسید و اجرت آن را،سه من جو در یافت کرد. فاطمه زهرا(س)،آن جو را آسیاب کرد و به سه بخش تقسیم نمود و هر بخشی را برای افطاری  یک روز جدا کرد و سپس آن ها را در سه روز متوالی نان پخت.
در روز سوم نیز فاطمه زهرا(س)باقی مانده آرد را نان پخت و در سر سفره گذاشت، تا هنگام افطار، همگی از آن تناول کنند،اما در این شب نیز محتاج دیگری فرا رسید. وی اسیر بی بضاعت و گرسنه ای بود که از فرط گرسنگی و در بدری،به خانه امام علی(ع) پناه آورد. در این شب نیز اهل خانه،غذای خود را به اسیر بخشیدند و تنها با آب افطار کردند.
روز چهارم،حضرت علی(ع) دست فرزندانش حسن و حسین(علیهما السلام) را گرفت و نزد رسول خدا(ص) رفت، در حالی که فرزندانش از شدت گرسنگی می لرزیدند.
پیامبر(ص) از وضعیت آنان پرسید و حضرت علی(ع) ماجرا را برای آن حضرت تعریف  کرد.
پیامبر(ص) آن دو را در آغوش گرفت و به نزد دختر خود، فاطمه(س)آمد و دید وی در محراب عبادتش نشسته و به عبادت مشغول است، ولی چهره مبارکش از گرسنگی زرد و چشمانش گود شده است و کلاً بی حال است.
پیامبر(ص) از دیدن آنان بسیار متأثر و غمگین شد و دست بندگی به سوی پروردگارش بلند کرد و گفت: و اغوثاه،یا الله اهل بیت محمد یموتون جوعاً. یعنی:ای داد،ای خدا!اهل بیت محمد از گرسنگی می میرند.
پیامبر(ص) از دیدن آنان بسیار متأثر و غمگین شد و دست بندگی به سوی پروردگارش بلند کرد و گفت: و اغوثاه،یا الله اهل بیت محمد یموتون جوعاً. یعنی:ای داد،ای خدا!اهل بیت محمد از گرسنگی می میرند.
در همین هنگام جبرئیل امین فرود آمد و عرض کرد: ای رسول خدا(ص) آنچه خداوند متعال در باره اهل بیت توعنایت  کرده است،بنگر.
فرمود:چه چیزی را بنگرم!
جبرئیل امین این سوره را که در شأن فداکاری حضرت(ع) و همسرش فاطمه زهرا(س)و فرزندانش حسن و حسین(علیهما السلام) نازل شد،بر آن حضرت قرائت کرد:هَل اَتی عَلَی الاِنسانِ حینٌ مِنَ الدَّهرِ...اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزائاً وَلا شَکوراً...    بنا به روایتی در آن روز برای اهل بیت فداکار پیامبر(ص) غذایی از آسمان فرود آمد و آن را تا هفت روز تناول کردند.
بدین گونه،خداوند سبحان از ایثار و خود گذشتگی حضرت علی(ع) و خانواده بی نظیرش تقدیر کرد و قلب پیامبر(ص) را تسلی بخشید.
 
تنظیم شده توسط موسوی
بخش دین و اندیشه تبیان
--------------------------------------------------
بیانی دیگر
شأن نزول سوره هل آتی
حسن و حسین علیهما السلام در کودکی بیمار شدند. رسول خدا صلی الله علیه و آله همراه دو نفر از اصحاب از آنها عیادت کرد.
یکی از اصحاب به علی علیه السلام عرض کرد: چه خوب بود برای شفای دو فرزندت نذری برای خدا می کردی.
حضرت علی علیه السلام فرمود: نذر می‌کنم اگر خوب شدند سه روز را روزه بگیرم. فاطمه نیز چنین گفت.
حسن و حسین علیهما السلام هم گفتند: ما نیز سه روز روزه می گیریم.فضه، کنیز آنان، نیز همین نذر را کرد.
چندی نگذشت که حسن و حسین علیهما السلام شفا یافتند. همه به نذر خود وفا کردند و روزه گرفتند، اما برای افطار چیزی در خانه نبود.
علی علیه السلام نزد یکی از همسایگان یهودی اش که پشم‌باف بود و شمعون نام داشت رفت و گفت:
آیا حاضری دختر محمد مقداری پشم برای تو بریسد و تو در برابرش کمی جو بدهی؟ شمعون گفت: بله. و به او کمی پشم داد.
فاطمه علیهاالسلام یک‌سوم آن پشم را ریسید و یک صاع جو از شمعون گرفت. آن را آرد کرد و با آن پنج قرص نان پخت؛ برای هر نفر یک قرص نان.
علی علیه السلام نماز مغرب را با پیامبر خدا گزارد و به منزل آمد. سفره را گستردند و هر پنج نفر سر سفره نشستند. هنگامی که امیرالمؤمنین اولین تکه را کند، ناگاه مسکینی در خانه را زد و گفت:
السلام علیکم یا اهل بیت محمد. من مسلمان مسکینی هستم. از آنچه می‌خورید به من بخورانید. خداوند از نعمت‌های بهشت به شما بدهد!» همه اهل خانه هر پنج قرص نان را به مسکین دادند، شب را گرسنه خوابیدند و چیزی جز آب نخوردند.
فردای آن روز را نیز روزه گرفتند. فاطمه سلام الله علیها یک سوم دیگر از پشم را ریسید و یک صاع دیگر از جو را آرد کرد و پنج قرص نان پخت. بعد از نماز مغرب، همین که سر سفره نشستند، یتیمی به در خانه آمد و گفت:
السلام علیکم اهل بیت محمد. من یتیمی مسلمان هستم. از آنچه می‌خورید به من نیز بدهید. خداوند شما را از نعمت های بهشتی اطعام کند.همه اهل خانه، آن شب را نیز گرسنه سپری کردند و چیزی جز آب نخوردند.
فردا نیز همین اتفاق تکرار شد و این بار اسیری از مشرکین به در خانه آمد و گفت:
السلام علیکم یا اهل بیت محمد ما را اسیر می کنید و به بند می کشید، اما به ما غذا نمی‌دهید؟ آن شب نیز همه نان‌های خود را به اسیر دادند و با آب افطار کردند و گرسنه خوابیدند.
فردای آن روز علی، حسن و حسین را نزد رسول خدا برد. آنها از فرط گرسنگی به خود می لرزیدند. پیامبر با دیدن آنان فرمود:« ای اباالحسن، حالت شما مرا سخت ناراحت می کند. نزد دخترم فاطمه برویم.»نزد فاطمه رفتند و دیدند او در محراب خود، از گرسنگی دچار ضعف شدیدی شده و چشمانش گود افتاده است.
پیامبر او را به سینه چسباند و گفت: « به خدا پناه می‌برم. شما سه روز است که گرسنه‌اید!»
جبرئیل نازل شد و گفت: « ای محمد، آنچه را خداوند برای تو در باره اهل بیت مهیا ساخته است، بگیر.» پیامبر فرمود: چیست؟
جبرئیل آیات آغازین سوره‌ی « هل أتی » را قرائت کرد تا رسید به آیه « إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاء وَکَانَ سَعْیکُم مَّشْکُورًا.»  ؛ این پاداش شماست و از کوششتان سپاسگزاری شده است
در روایتی دیگر از امام باقر علیه السلام آمده است که جبرئیل در روز چهارم با ظرفی پر از گوشت فرود آمد. اهل بیت از آن خوردند تا سیر شدند ، ولی چیزی از غذا کاسته نشد.
با توجه به آراء علمای شیعه و اکثر علمای اهل سنت و ... این سوره – حداقل 18 آیه اول آن – در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است. اما این که عده ای تلاش دارند بدون سند و مدرک اقوال شاذ و نادر را را بر اقوال مشهور ترجیح دهند؛ نشان گر اوج مظلومیت اهل بیت (ع) استاهل بیت (ع) در سوره هل أتی
بدون شک آیاتی زیادی در باره اهل بیت (ع) نازل شده است؛ ولی متأسفانه عده ای به انحای مختلف تلاش دارند که فضائل و مناقب اهل بیت (ع) را انکار نمایند و اقوال شاذ و نادر را بر اقوال مشهور ترجیح بدهند، شاید به این ترتیب به خیال باطل شان فضائل اهل بیت (ع) را از اذهان مسلمانان محو و نابود سازند. در صورتی که بررسی های علمی نشان داده است که ادعای اینان تعصبی جهل آلود است و بس.
علامه امینی این داستان را از 34 تن از علمای اهل سنت نقل کرده است.¹
  علامه شوشتری همین داستان را از75 کتاب معتبر اهل سنت نقل کرده است. تمام این افراد قبول دارند که این سوره در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است.²
 
سوره ی هل أتی در اشعار شاعران
شاعران که عضو حساس جامعه هستند، همیشه حوادث مهم تاریخی را در قالب شعر از خود به یادگار گذاشته اند.
نازل شدن سوره هل أتی در شأن اهل بیت(ع) نیز یکی از حوادث مهم تاریخی بوده است که توجه شاعران را به خود جلب کرده است.
 شافعی امام شافعیه درباره این داستان چنین سروده است:
الی م الی م و حتی متی  اعـاتـب فـی حـب هـذا الفتی فهـل زوجت فـاطمـه غیره  و فی غیره هل أتی، هل أتی
« تا کی و تا چه وقت و تا چه زمانی در راه دوستی این جوانمرد (علی) باید ملامت بشوم. آیا جز او کسی به همسری فاطمه (س) برگزیده شد؟ آیا سوره هل أتی درباره دیگری نازل شد؟»³
ابن معتوق مصری نیز در شعری که در باره اهل بیت (ع)  سروده است این فضیلت را این گونه یاد آوری می کند:
سل الحوامیم هل فی غیرهم نزلت   و هل أتی، هل أتی الا بمدحهم  
 «سؤال کن آیا (حوامیم) درباره غیر اهل بیت(ع) نازل شده است؟ و مگر سوره هل أتی در مدح اهل بیت (ع) نازل نشده است؟» ⁴
عبدالباقی عمری فاروقی از مشهورترین شعرای قرن سیزدهم هجری و یکی از بزرگان ادباء عراق در عهد عثمانی که نسبش با سی و شش واسطه به عمر بن خطاب می رسد این شعر را سروده است.
وسائل هل أتی نص بحق علی  اجـبـته (هـــل أتی) نـص بحق علی   فظننـی اذغدا متی الجواب له  عین السؤال صدی من صفحة الجبلٍ ومـادری لادری جـدا و لاهذلا  انــی بـذاک اردت الــجـــد بــالــهــذل  
« پرسش کننده ای پرسید: آیا آیه ای در شأن علی نازل شده است؟ جواب دادم، هل أتی نص خداوند بر فضیلت اوست. وقتی دید جواب من – درلفظ – عین سؤال اوست، تصور کرد که کوه صدا را منعکس کرد. جدا ندانست که من شوخی نکردم؛ بلکه به طور جدی حقیقتی را در جواب او گفتم.» ⁵
بدون شک آیاتی زیادی در باره اهل بیت (ع) نازل شده است؛ ولی متأسفانه عده ای به انحای مختلف تلاش دارند که فضائل و مناقب اهل بیت (ع) را انکار نمایند و اقوال شاذ و نادر را بر اقوال مشهور ترجیح بدهند، شاید به این ترتیب به خیال باطل شان فضائل اهل بیت (ع) را از اذهان مسلمانان محو و نابود سازند. در صورتی که بررسی های علمی نشان داده است که ادعای اینان تعصبی جهل آلود است و بس
فرید الدین عطاردر باره این داستان چنین سروده است:
گذشته زین جهان وصف سنانش  گذشته زان جهان وصف سه نانش6
قرطبی و شأن نزول های جعلیآقای قرطبی یکی از افرادی است که همیشه تلاش دارد فضائل اهل بیت(ع) را نادیده بگیرد. در باره سوره هل اتی نیز نقل قول های شاذ را بر قول مشهور ترجیح داده است. او می گوید: «گفته شده است که این آیات در باره مطعم بن ورقاء انصاری نازل شده است. او نذری کرد و به نذرش وفا کرد. گفته شده است این آیات در باره کسانی نازل شده است که اسراء جنگ بدر را تحت تکفل گرفتند و آنها نیز افراد ذیل بودند: 1- ابوبکر 2- عمر 3- علی (ع) 4- زبیر 5- عبدالرحمن بن عوف 6- سعد 7- ابوعبیده. مقاتل گفته است این آیات درشأن مردی از انصار نازل شده که در یک روز مسکین، یتیم و اسیر را غذا داد. اهل تفسیر گفته اند: این آیات درشأن علی، فاطمه (ع) و جاریه آنها - فضه - نازل شده است.اما قول صحیح این است که این آیات در باره ی جمیع ابرار و کسانی که کار خوبی انجام داده اند نازل شده است؛ زیرا لفظ آیات عام است. چیزی را که ثعلبی، قشیری و تعداد زیادی از مفسرین در داستان علی، فاطمه (ع) و جاریه آنها نقل کرده اند، نه صحیح است و نه قابل قبول.» واقعا عجیب است که آقای قرطبی قول مشهور را بدون دلیل رد می کند؛ اما تلاش دارد که اقوال شاذ و نادر را موجه جلوه دهد.
 
اشکال ترمذی و ابن جوزی بر شأن نزول سوره هل أتی
ترمذی و ابن جوزی می گویند: «این داستان را که نقل کرده اند ساختگی است و سازنده اش با زرنگی خاص امر را بر شنوندگان مشتبه کرده است. آدم های جاهل به اصل این داستان، از روی تعجب لبان شان را زیر دندان می گیرند که ما چرا دارای این فضلیت نباشیم؛ در حالی که چنین ایثار و گذشتی نه تنها که خوب نیست، بلکه بر خلاف دستور خدا و پیامبر است. ما چقدر آیه و روایت داریم که به ما دستور می دهد، رفاه خانواده را فراهم کنیم و در صدقه دادن حد وسط را رعایت کنیم. مگر انسان عاقل باور می کند که حضرت علی (ع) از این دستورات اسلامی بی خبر باشد وکودکانش را وادار کند که گرسنه بخوابند...این داستان را فقط انسان های احمق و جاهل باور می کند.» من نمی دانم کلمات این دو شخص را بر بی خبری حمل کنم یا بر تعصب ؛ زیرا هردوی این آفت آدم را کر وکور می کند. این آقایان اگر به تاریخ مراجه کنند ایثارهای زیادی ازاهل بیت (ع) پیداخواهند کرد. اگر کمی تعصب شان را کنار بگذارند، تمام علمای شیعه و اکثر علمای اهل سنت را احمق و جاهل خطاب نخواهند کرد و ... .
 
نتیجه :
با توجه به آراء علمای شیعه و اکثر علمای اهل سنت و ... این سوره – حد اقل 18 آیه اول آن – در شأن اهل بیت (ع) نازل شده است. اما این که عده ای تلاش دارند بدون سند و مدرک اقوال شاذ و نادر را را بر اقوال مشهور ترجیح دهند؛ نشان گر اوج مظلومیت اهل بیت (ع) است؛ زیرا همین افراد با صد ها اما واگر تلاش دارند برای دیگران فضیلت سازی کنند! ولی برای اهل بیت(ع) باتمام توان فضیلت سوزی را پیشه خود ساخته اند! واقعا که تعصب و نادانی انسان ها را کر و کور می سازد.
 
پی نوشت ها:
1- امینی، عبدالحسین، ترجمه الغدیر، ترجمه سید جمال موسوی، ج 5، صص 194- 169 با تلخیص و دخل و تصرف.
2 - شوشتری، نورالله، احقاق الحق و ازحاق الباطل، ج 3، صص 175-169.
3-  همان، ج 18، ص 343.
4- همان، ج 19،695.
5- التریاق الفاروقی، دیوان عبدالباقی عمری ص 26. به نقل از تجلی انسان در قرآن، ص 27.
6 - کریمی جهرمی، علی، تجلی انسان در قرآن، ص 187.
-------------------------------------
بیانی دیگر

در گفت و گو با حجت الاسلام حسینی قمی مطرح شد؛
«هل اتی» سوره ای در وصف سخاوت آل کسا
گروه فرهنگی / ملیحه پژمان- امروز 25 ذی‌الحجه و مصادف با روز تکریم خانواده است، اما علت انتخاب این روز، شأن نزول آیه«هل اتی» در سوره «الانسان» که درباره خانواده و استحکام پایه‌های آن است عنوان شده ...
و زیباتر اینکه سوره مذکور در چنین روزی در شأن اهل‌بیت پیامبر(ص) نازل شد که پس از سه روز روزه ، افطار خود را به فقیر، یتیم و اسیرانفاق کردند و به یمن این سخاوت الهی و عارفانه از طرف خداوند مهربان اطعام شدند. برای تبیین ارزشهای اخلاقی، الهی و عرفانی این روز بزرگ، با حجت الاسلام والمسلمین حسینی قمی، استاد اخلاق و معارف اسلامی که در ادامه به گفت و گو نشسته‌ایم می خوانید.
جناب حسینی قمی! چرا روز 25 ذی‌الحجه سرشار از کرامت ها و ارزشهای الهی توصیف شده است؟
- این روز مصادف با روزی است که سوره انسان در وصف و مدح و البته حقانیت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) بر قلب مقدس رسول خدا(ص) نازل شد، روزی که کرامت حقیقی انسان متعالی در معرض دید همه ابنای بشر قرار گرفت. درچنین روزی خانواده مطهر مولای متقیان(ع) زیبا ترین جلوه های انسانیت و تقوای الهی را به تصویر کشیدند و با انفاقی بزرگ مسیر رستگاری را به شیوه ای دیگر طی کردند و این اقدام الهی آنها برای ما به عنوان بزرگترین الگوی زندگی الهی به یادگار ماند.
چرا سوره «انسان» در وصف اهل بیت(ع) نازل شده است؟
- سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن کریم است که در جزء 29 قرار دارد، این سوره نامهای دیگری نیز دارد که مشهورترین آنها«دهر» و «هل اتی» است. نزول این سوره در حقیقت نمادی از شکوه انسان را به نمایش می گذارد و به اعتقاد راسخ تمامی علما و مفسران شیعه و بیشتر علما و مفسران اهل سنت سوره هل اتی ـ یا همان سوره‏ مبارکه انسان ـ در شأن علی(ع) و اهل بیت پیامبر (ص) نازل شده است. انفاق، ایثار، سخاوت و جود امیرالمؤمنین علی(ع) و اهل بیت پیامبر(ص) زبانزد خاص و عام و حتی دشمنان آن بزرگواران است و برخی آیات قرآن کریم مانند آیه‏ ولایت(آیه 55 سوره مائده) و نیز سوره مبارکه‏ انسان ـ گواه انفاق، ایثار، جود و سخاوت علی بن ابیطالب(ع) و خانواده بزرگوار ایشان است.
شأن نزول این سوره ارزشمند چه بود و چرا در «هل اتی» اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مخاطب قرار گرفتند؟
- در اقوال صریح تاریخ اسلام ذکر شده که امام حسن و امام حسین ـ علیهما السلام ـ در کودکی بیمار شدند. رسول خدا(ص) همراه دو نفر از اصحاب خویش از آنها عیادت کردند. یکی از اصحاب به حضرت علی(ع) عرض کرد: چه خوب بود برای شفای دو فرزندت نذری برای خدا می‏ کردید، در این شرایط مولای متقیان فرمودند:” نذر می‌کنم اگر خوب شدند سه روز را روزه بگیرم، حضرت فاطمه(س) نیز چنین فرمودند و جالب اینکه حسنین(ع) نیز فرمودند: ما نیز سه روز روزه می گیریم. فضه- کنیز آنان- نیز همین نذر را کرد.” مدتی گذشت دو سید و سرور جوانان بهشت شفا یافتند و همه به نذر خود وفا کردند و روزه گرفتند، اما برای افطار چیزی در خانه نبود، لذا علی(ع) مقداری پول تهیه کردند و آرد خریدند تا همسرشان حضرت زهرای مرضیه(س) نان تهیه کنند. علی (ع) نماز مغرب را با پیامبر خدا ادا کردند و به منزل آمدند. سفره را پهن کردند و هر پنج نفر سر سفره نشستند. هنگامی که امیرالمومنین(ع) اولین تکه را برداشت، مسکینی در خانه را زد و گفت:” السلام علیکم یا اهل بیت محمد(ص)! من مسلمان مسکینی هستم. از آنچه می‌خورید به من بخورانید. خداوند از نعمت‌های بهشت به شما بدهد!” همه اهل خانه هر پنج قرص نان را به مسکین دادند، شب را گرسنه خوابیدند و چیزی جز آب نخوردند. فردای آن روز را نیز روزه گرفتند. فاطمه(س) یک سوم دیگر از آرد را نان تهیه کردند و پس از نماز مغرب، همین که سر سفره نشستند، یتیمی به در خانه آمد و گفت:” السلام علیکم یا اهل بیت محمد(ص)! من یتیمی مسلمان هستم. از آنچه می‌خورید به من نیز بدهید. خداوند شما را از نعمت های بهشتی اطعام کند.” همه اهل خانه، باز هم آن شب را گرسنه سپری کردند و چیزی جز آب نخوردند. فردای آن روز نیز همین اتفاق تکرار شد و این بار اسیری از مشرکان به در خانه آمد و گفت:” السلام علیکم یا اهل بیت محمد! ما را اسیر می کنید و به بند می کشید، اما به ما غذا نمی‌دهید؟” آن شب نیز همه نانهای خود را به اسیر دادند و با آب افطار کردند و گرسنه خوابیدند. فردای آن روز رسول خدا(ص) دو نور دیده خودشان امام حسن و امام حسین(ع) را دیدند که از شدت گرسنگی می لرزیدند. پیامبر(ص) با دیدن آنان فرمودند: «ای اباالحسن! حالت شما مرا سخت ناراحت می‏کند. نزد دخترم فاطمه برویم.» نزد فاطمه(س) رفتند و دیدند ایشان در محراب خود، از گرسنگی دچار ضعف شدیدی شده و چشمانش گود افتاده است. پیامبر(ص) دخترشان را در آغوش گرفتند و فرمودند: «به خدا پناه می‌برم. شما سه روز است که گرسنه‌اید!» در این هنگام جبرئیل نازل شد و گفت: «ای محمد! آنچه را خداوند برای تو در باره اهل بیت مهیا ساخته است، بگیر. پیامبر (ص)فرمود: چیست؟ : «هل اتی علی الانسان حینٌ من الدّهر» تا آنجا که می فرماید: «لا نرید منکم جزاءً و لا شکوراً».
سوره «انسان» ما را برای رسیدن به راه رستگاری به چه نکاتی رهنمون می‌کند؟
-این سوره به پنج نکته ارزشمند برای رسیدن انسان به تعالی روحی و رستگاری ابدی اشاره دارد، آفرینش انسان، خلقت او از نطفه و سپس هدایت و آزادی اراده او، جایی هم سخن از پاداش ابرار و نیکان در دنیا و آخرت به میان آورده که شأن نزول آن درمورد اهل بیت(ع) است. در ادامه به دلایل استحقاق این پاداشها و حاکمیت مشیت الهی در عین دارای اختیار بودن انسان تاکید دارد. بنابراین توجه ویژه به این نکات ارزشمند ما را به سرمنزل حقیقی الهی شدن رهنمون می‌سازد، همان مسیری که خانواده مطهر مولای متقیان(ع) با سخاوت و انفاق عاشقانه در راه خدا طی کردند و امروز به عنوان الگو برای ما به یادگار مانده است.
برای تبیین ارزشهای فکری، اعتقادی و سیره زندگی حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) به عنوان دو زوج الهی و آسمانی، چه نکاتی را باید مورد توجه قرار دهیم؟
- به نکته مهم و ارزشمندی اشاره کردید، زیرا در زندگی مشترک حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین علی(ع) شاهد دورنمایی کامل از زندگی توأم با مودت، رحمت و آرامش روحانی هستیم. آرامشی که هیچ بویی از ریا و خودنمایی ندارد و جز رضای خدا در این زندگی نگاه دیگری دیده نمی‌شود. زندگی این دو بزرگوار الگوی ویژه برای همه ماست تا در مسیر پر تلاطم زندگی از آن بهره بگیریم و خانواده خود را بر مدار خداشناسی و دوستی اهل بیت(ع) استوار کنیم. اخلاق محوری، مهمترین رکن زندگی این دو گوهر آسمانی است، ما هم اگر به این الگوی زیبا توجه کنیم بی گمان زندگی متعالی خواهیم داشت.
انتهای خبر/ قدس آنلاین / کد خبر: 164458